Zoals wel vaker bij autistische kinderen verloopt ook bij H het contact moeizaam.
Hij zit in zijn eigen comfortabele bubbel en laat zich niet afleiden. Hij reageert niet op zijn naam.
Wij zijn hier ongemerkt steeds meer omheen gaan leven. Je leert waar zijn interesses liggen, waar je zijn aandacht mee vangt en vindt manieren om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen. Het contact maken gebeurt op zijn voorwaarden.
Als hij iets wil pakt hij me bij de hand en brengt me waar hij zijn wil. De la waar de koekjes liggen bijvoorbeeld. Dan snap ik meteen wat hij bedoelt en reageer daar dus ook op.
Toen onze meiden klein waren gingen bepaalde ontwikkelingen ‘vanzelf’. Je kreeg vanzelf interactie, ze gingen vanzelf babbelen en dan reageerde je als vanzelf terug. Natuurlijke interactie, hoefden we niks aan te doen.
Bij H is dat anders. Laatst was ik hem aan het verschonen en realiseerde ik me dat ik dat in stilzwijgen aan het doen was. Hij doet geen moeite om contact te maken en ik onbewust ook niet (meer). Met hulp van het boek “Houvast” en samen met onze logopediste oefenen we nu contact maken. Als je denkt dat H alleen moet leren heb je het mis. Het vergt de nodige (gedrags)aanpassingen van onze kant om dit contact te stimuleren.
Door te spelen op zijn niveau en aan te haken bij wat hij aan het doen is laten we hem zien dat hij kan “sturen”. Als hij wil rennen ren ik mee. Wil hij Duplo op de grond gooien dan doe ik dat ook. Ik leerde al snel dat dit een goede basis is voor contact. De eerste keer samen rennen leverde me meteen een glunderende blik recht in mijn ogen op! Daarna pakte hij mijn hand en mocht ik voorop rennen.
Inmiddels kunnen we samen puzzels maken, blokken stapelen en zoekt hij me op om te knuffelen of te lezen. Een knuffelkont was hij overigens altijd al. Gelukkig ????
Het is nu vooral aan ons om te leren hoe contact maken werkt. En als we dit kunnen gaan we een stapje verder; proberen het vast te houden en misschien af en toe iets terug vragen. We gaan voor echt wederkerig contact, de basis om te leren. Met kleine stapjes, maar we gaan vooruit!